San Francisco

San Francisco'nun manzaraları ve coğrafyasıyla ilgili izleniminiz sadece altmışların yeni ufuklar açan Dedektif McQueen filmi Bullit'teki kovalamaca sahnesiyle şekillendirmişse, sorun yok. Ama oraya gidip aynı yolu takip etmeye çalıştığınızda dikkatli olun, çünkü çok geçmeden yönetmen Peter Yates'in mekansal süreklilikten yoksun olduğunu fark edeceksiniz.

İyi bir görsel hikaye sunmasını engelleyecek hiçbir şeye izin vermeyen Yates, McQueen'i yedi dakikalık kovalamacada şehrin doğusundan kuzeyine, oradan da güneyine ışınlıyor. Eğer biri dikkatinizi çekmese belki de hiç fark etmeyecektiniz. Ama biz de şehrin etrafındaki en iyi yolu bulabilmek için birazcık detektiflik yapıyoruz, o yüzden bu bizim bilmek isteyebileceğimiz bir şey.

Kabalıktan Önce Gidin

Yolumuz diğer pek çok yol gibi -adını Amerikan İç Savaşı'nda Union yani Birlik Ordusunun toplanma yeri olmasından alan- Union Meydanı'nda başlıyor. Bugün ise şık mağazalara, otel ve tiyatrolara giden turistlerin toplanma noktasıdır ve normalde oradan arabayla geçmek tam bir kabustur. Ama bizim oraya vardığımız saatte öyle değil.

Gecenin bitimine yakın bu saatlerde meydandan kuzeye, Asya'nın dışındaki en eski ve büyük Çinli topluluklardan birini barındıran Chinatown'a doğru devam ederken, etraf ürkütücü derecede sessiz. Sokaklara dizilmiş restoranlardan otomobilin içine dolan egzotik yemek kokularına aldırmadan, daha da kuzeye, San Francisco'nun en bilinen anıtlarından biri ve California'nın en yüksek binası olan Transamerica Piramidi'ni görmeye gidiyoruz.

Şimdi Lombard Sokağı'ndan batıya döndük, Golden Gate Köprüsü'ne doğru yol alıyoruz. Teknik olarak, muhtemelen yolun bu kısmını diğer yönde gitmeliydik, çünkü Lombard'ın en ilginç yanı çok zikzaklı ve “San Francisco'in en dolambaçlı yolu” olarak bilinen diğer yöndeki tek yönlü yol.

Manzaraya Hayran Oluyorsunuz

Sloat'tan sola dönüyoruz, sonra Portola'dan bir daha sola, sonra bir sol da Twin Peaks Bulvarı'na ve biz tepeyi tırmandıkça yol kötüleşiyor. Ama tepeye ulaştığımızda hiç şikâyet edemiyoruz çünkü manzara nefes kesici. Burada, San Francisco'nun merkezinden 281 metre yukarıda, gökyüzünün açık olduğu bu nadir akşamda, bütün şehir ayaklarımızın altında ışıktan bir örtüyle ile kaplanmış.

Ama oyalanmaya vaktimiz yok. Bu manzara yarın da burada olacak ama ben evime, Los Angeles'a gideceğim. Tepeden aşağıya, Frank Bullit'in onuruna, uyuyan şehrin etrafında son bir tur atmaya gidiyoruz.